Diyelim ki...

Başbakan Erdoğan’a genellikle muhalefet eden bir köşe yazarı, kırk yılın başında olumlu bir yazı yazmış olsun.

Bu “yancı takımı”, hemen atak yapmaya başlıyor.

“Ne kadar çabalarsan çabala sonun fena... Başbakan seni hiç affetmez... Biteceksin...”“Yancı

Mesela...

“Affetmeyecekmiş de ne yapacakmış birader?” diye sorsak...Rahatlı

Ya da...

“Yancı”, sırtın iktidara dayamış olmanın sarhoşluğuna kendisini öyle bir kaptırmış durumda ki...

“İyi de birader, ülkeyi demokrasiyle tanıştırdığını söylediğin bir Başbakan, nasıl oluyor da yazıp çizen insanlar açısından bir tehdit oluşturuyor? Başbakan nasıl hapse tıkacak? Nasıl ekmekten edecek? Hele bir anlat bakalım”.Hadi diyelim ki “yancı

Gerçekten de iddia ettiği gibi...Baş

Peki bu durumda sadece bu zaaf gösterenlere mi yüklenilir?

Ve işin daha da fenası...Bu sorular akla geldikçe, olan Baş

Yadırgamıyorum aslında.Her dönemde “yancı

Her iktidarın bu türden adamları vardı.Fakat eski dönemlerin “yancı

Eskiden “yancılar”, goygoyculuğunu yaptıkları iktidarlar fena durumlara düşürmemek için asgari özeni gösterme gayreti içinde olurlardı.Günümüzün “yancı

Adamlar resmen kişisel husumetlerine, kıskançlıklarına, hesaplaşmalarına Başbakan’ı alet ediyorlar.

Durum böyledir diye Başbakan Erdoğan’ın her haline yansıyan samimiyete ve sahiciliğe dikkat çekilmeyecek mi?-

- ÜÇ: “Başbakan’ın cenazedeki görüntülerini izledikten sonra hemen annemi aradım” cümlesini o kadar çok kişiden duydum ki... Son tahlilde o sahicilik, annelerin hatırlanmasına vesile oldu.

Nezaketen güldü.

Yazıya tekrar baktım:Evet, Hı

Anlaştığımız nokta şudur:Fazı

Buna mukabil...

Sadece hiç kimse bir başkası için “Sussun, konuşmasın” demeyecek.

- Samimiyet ve sahicilik, bir politikacının bütün politikalarının onaylanmasını tabii ki gerektirmez.Bir politikacı

- Sahici bir adamın taklit edilmesiyle çok yapay bir görüntü verilebilir. Bu nedenle herkes kendi sahiciliğini ve kendi samimiliğini ortaya koymalıdır.- Mesela Abdullah Gül, Tayyip Erdoğ

Çünkü Gül’ün kişiliği ve tarzıyla, Erdoğan’ın kişiliği ve tarz çok farklıdır.

- Kemal Kılıçdaroğlu’nun ilk çıkışında büyük dikkat çekmesinin tek bir nedeni vardı: Çok sahici bir adam izlenimini veriyordu. Fakat sonra devreye imajcılar, akıl hocaları ve bulunduğu konumun taşınması güç zorlukları falan girdi ve sahiciliğinden çok şey kaybetti.

Ben “Allah rahmet eylesin” kültüründen geliyorum, o yüzden bilmiyorum.

Lütfen bilenler beni aydınlatabilirler mi?

Şu “Işıklar içinde yatsın” sözü ne zaman doğdu?

Tarihi nedir?

Ve hatta hikmeti nedir?

Çok merak ediyorum. Gerçekten.